znany. niedołęga, niedołężny; dziś, i już miejscach'

znany. niedołęga, niedołężny; dziś, i już miejscach', dodatkowo w 16. wieku. oddawna, tylko to przeczenie; doNiemiec, niemiecki, Niemka łęga chyba w imionach {Dołęga); (Niemkini), zniemczały; tern uszczypostać dołęka w 16. i 17. wieku pliwem przezwiskiem o 'niezrozu­ (o 'dostatku', 'możności, sile') dowo­ miałym', a więc niby niemym czło­ dzi, że niedołęga wedle słów jak wieku uraczył Słowianin pierw­ ciemięga itp. z niedołęka poszedł; szych Niemców, których napotkał, niedobór go u innych Słowian (mało­ Bastarnów przed Chr., albo Gotów rus. nedołtiha i morawskie są po- po Chr., i nazwę tę rozszerzył na lonizmy); dołęzny, u pisarzy 18. w., wszystkich bliskich im mową czy tylko ich wymysł; słowo należy do zbroją; nazwa więc ta osobiście, jak łączyć, łuczyć (niedołęka, 'co nie Słowianie (p.). Już w 15. i 16. wie­ dołęcza - dołącza, nie do trafi a'). ku, narzeczowo, poprzez upodobnienie, niedziela, niedzielny, nieraz Miemiec, czego przy samem niemy i w znaczeniu 'tygodnia' (tak stale nie bywa. niemowlę, niemowlęcy, obok niego w rus.); zdrobniałe, po narzeczach, niedziolka, z niemoźliwem io za­ i niemowie (niemownię, zniekształ­ miast ia, por. poniedziałek i sześci- cenie); a więc miękkie w i u nas niedziałka (o 'położnicy'). Nazwa nieraz w wl się odmieniło, jak to pochodzi z 8. w.; od zakazu obowiązkach zawsze na Rusi i Bałkanie bywa ręcznej, ne-dełfa (jak drewo-dełja (prawię = prawlu, i t. p). niemy, niemieć, oniemiał, w 16 w. niedźwiedź, niedźwiadek, niedź­ często w omieniał przestawiane; wiedzi, dodatkowo u Reja pierwotne niemo, niemota; prasłowiańskie, nie­ miedźwiedź, t. j . 'miód (pień miedw-) znanego początku; u wszystkich jedzący'. Jak Litwin, co 'niedźwie­ Słowian identycznie. . _ w Av u N nienawidzieć — niefcota 861 nienawidzieć, nienawiść, niena­ przyimka na; i Czesi mówią newistny, dziś tylko w przeczeniu stojte obok nastojte. znane; w 15., czy 16. wieku nieszpór, nieszporny, 'nabożeń­ istnieje i samo nawidzieć i^nawiści stwo wieczorne', z łac. vesper, 'wie­ nie było), w znaczeniu 'chętnie wi­ czór', niem. Vesper, poprzez czes. dzieć', 'kochać', w przeciwieństwie neszpor; tylko usta słowiańskie do zawidzieć, zawiść; od 'patrzenia odmieniły w w n (jak m w n w nie­ w oczy': na- (por. nienajrzeć kogo, splik, p.), jakby pod incydentalnym ; co nienawidzieć), i 'patrze­ oddziaływaniem rodzimego nie-.